پاسخ به هفت پرسش درباره رابطه موسوی و رجوی
سوال 1- اگر مسعود رجوی به مناسبتی از وزارت کشور جمهوری اسلامی درخواست مجوز راهپیمایی کند و هواداران خود در داخل ایران را در ساعت خاصی به حضور در خیابان خاصی فرا بخواند، آیا کسی خواسته او را اجابت خواهد کرد؟
پاسخ: گروه رجوی به دلیل جنایات گسترده در دهه 60 و همدستی با صدام، آنقدر نزد مردم ایران منفور است که هیچکس جرأت نمی کند به طور علنی از مریم یا مسعود رجوی حمایت کند و خواسته منافقین را اجابت نماید.
سوال 2- آیا از جمعیت 75 میلیون نفری ایران هیچکس طرفدار گروه‌های رجوی یا تندر یا ریگی یا پژاک یا سلطنت طلب نیست؟
پاسخ: نه اینکه اصلاً هیچکس نباشد اما تعداد این عده نسبت به کل مردم ایران تقریباً هیچ است و با توجه به سابقه و ماهیت تروریستی این گروهکها، البته نیروهای انتظامی و اطلاعاتی هرگز اجازه هیچ تحرکی به آنها نمی دهند.
سوال 3- اگر همین طرفداران اندک گروه‌های محارب، امیدی و فرصتی برای عرض اندام و تجمع و عملیات پیدا کنند آیا از این فرصت استفاده نخواهند کرد؟
پاسخ: اگر امیدوار شوند و انگیزه و امکان پیدا کنند، طبعاً از فرصت برای اعلام وجود و تجمع و عملیات استفاده خواهند کرد.
البته لازم به یادآوری است از همان ابتدای پیروزی انقلاب سرویس‌های جاسوسی غرب به مخالفان موثر جمهوری اسلامی پناه و امکانات داده و آنها را برای هرنوع خرابکاری و ضربه نظام مجهز کرده‌اند. در این مدت این افراد چندان هم بیکار نبوده‌اند. آنها از انفجارهای و عملیات تروریستی اوایل دهه 60 گرفته تا جاسوسی برای صدام و بعد خبر چینی هسته‌ای برای غرب و این آخر سری هم ترور دانشمندان هسته‌ای را در کارنامه دارند. همدستانشان هم در سیستان و آذربایجان غربی عملیات‌های تروریستی بعضاً تکان دهنده‌ای انجام داده‌اند.
سوال 4- اگر یکی از مسوولان سابق نظام که زمانی خدماتی کرده، به مناسبتی از وزارت کشور جمهوری اسلامی درخواست مجوز راهپیمایی کند و هواداران خود را در ساعت خاصی به حضور در خیابان خاصی فرا بخواند، اما همین طرفداران گروه‌های محارب با هماهنگی قبلی از فرصت این فراخوان استفاده کرده و در مرکز تهران آشوب و ناامنی ایجاد کنند و به عملیات تروریستی دست بزنند، آن وقت تکلیف چیست؟
پاسخ: اگر آن مسوول سابق، عمداً و با اطلاع از استقبال سران گروه‌های محارب و تروریست چنین دعوتی را انجام داده یا بدون اطلاع چنین کاری کرده اما پس از معلوم شدن تدارک تروریست‌ها برای سواستفاده از این تجمع، از دعوت خود عقب نشینی نکرده باشد، قطعاً همدست همان تروریست‌ها و در جنایات آنها شریک است.
سوال 5- آن جمعیت بزرگی که در 25 خرداد 88 به فراخوان موسوی و کروبی به خیابان آزادی تهران آمد، چرا 25 بهمن در صحنه حاضر نشد. آیا عدم حضور آنها به دلیل غیرقانونی بودن تجمع و حضور گسترده نیروهای امنیتی در خیابان نبود؟
پاسخ: اولاً تجمع بزرگ 25 خرداد 88 هم بدون مجوز و با حضور گسترده پلیس ضد شورش برگزار شد. ثانیاً آن تجمع ناشی از باور پذیر بودن دروغ بزرگ تقلب در انتخابات بود. در آن شرایط که احساسات و هیجان به شکل بی‌سابقه‌ای بالا رفته بود و طرفداران موسوی به شهادت نتایج انتخابات در ‹شهر تهران› اکثریت بودند، به دنبال پرچم ‹‹ رای من کجاست›› راه افتادند. بعدها که نزدیکان موسوی رسماً اعتراف کردند سندی برای تقلب و جابجایی گسترده آرا در اختیار نداشتند و نمی‌توانستند ادعای خود درباره تقلب گسترده در انتخابات را ثابت کنند، اکثر قریب به اتفاق تجمع کنندگان 25 خرداد 88 به تدریج پراکنده شدند.
در تجمعات بعدی هواداران موسوی به تدریج هواداران گروهکهای ضد انقلاب و محارب و تروریست نفوذ کردند و کار به جایی رسید که در فراخوان 25 بهمن89، تقریباً فقط هواداران گروهکهای تروریست یا سلطنت طلب به میدان آمدند.
سوال 6- طبق اصل 27 قانون اساسی مگر برگزاری تجمعات آزاد نیست؟ چرا به موسوی و کروبی و دیگر مخالفان اجازه تجمع داده نمی‌شود؟
پاسخ: طبق همان اصل 27 قانون اساسی و دیگر قوانین ناشی از قانون اساسی، برگزاری تجمع و راهپیمایی، مشروط است و به موافقت وزارت کشور هم نیاز دارد.
در شرایطی که سرویس‌های جاسوسی غرب با تمام توان سعی دارند به داخل کشور تروریست و بمبگذار نفوذ دهند و داخل کشور را ناامن کنند و به آشوب بکشند، طبیعی است که وزارت کشور نباید هم با درخواست راهپیمایی‌ای موافقت کند که رادیوی اسرائیل برایش زمینه سازی تبلیغاتی می‌کند.
در واقع موسوی و کروبی نباید مدعی اصل 27 قانون اساسی باشند چرا که طی یکسال و نیم گذشته این دو نفر بزرگترین ضربه را به جنبه مردمسالاری نظام زدند. آنها علناً و رسماً زمینه حضور میدانی تروریست‌های مجاهدین خلق و تندر را فراهم آوردند و راه را برای استفاده تروریست‌ها از تجمعات خیابانی فراهم کردند.
در شرایطی که موساد و سیا در داخل تهران تروریست مسلح نفوذ داده اند، باید به وزارت کشور حق داد که حتی با تجمعات صنفی عادی هم به سختی مجوز دهد چه رسد به تجمعی که رادیو اسرائیل و تلویزیون مجاهدین خلق و گروهکهای تروریستی وهابی برای آن تبلیغ می کنند.
سوال7- با وجودی که موسوی و کروبی خدمات زیادی به نهضت امام خمینی(ره) و انقلاب اسلامی کردند، چرا امروز علناً و عملاً برای عملیات تروریستی زمینه چینی می کنند و در قبال تشویق پرشور رسانه‌های انگلیسی و آمریکایی و اسرائیلی و وهابی و حتی تروریست‌های مجاهدین و ریگی و پژاک و... سکوت کرده‌اند؟ چطور ممکن و قابل باور است که کسانی آنقدر مقرب به انقلاب، اینطور با منفورترین دشمنان انقلاب برای عملیات آشوب و ناامنی و ترور همدست شوند؟
پاسخ: اولاً چنین موضوعی در تاریخ بی سابقه نیست. در صدر اسلام زبیر یکی از نزدیکترین صحابی رسول‌الله (ص) بود و آنقدر به علی (ع) ارادت داشت که جزو اهل بیت آن حضرت محسوب می شد و حتی جزو معدود نزدیکان امام علی(ع) بود که در تشیع جنازه حضرت زهرا(س) شرکت داشت اما همین زبیر به واسطه فرزند نااهل و ناخلفش عبدالله، از راه راست آنقدر منحرف شد که به روی حضرت علی (ع) شمشیر کشید.
نمونه دیگر: شمر ابن ذی الجوشن در جنگ صفین، در سپاه حضرت علی(ع) شمشیر می‌زد و مجروح شد و چیزی نمانده بود تا در رکاب حضرت علی(ع) شهید شود. اما همین مجاهد و یاور حضرت علی(ع) آن فاجعه بزرگ را در کربلا پدید آورد.
در اول انقلاب هم شاهد انحراف و سقوط 180درجه برخی مقربان امام خمینی(ره) بوده ایم. بنی صدر در سال 57 یار نزدیک امام خمینی(ره) تلقی می‌شد. قطب زاده هم که اندکی پس از پیروزی انقلاب اعدام شد، جزو هواداران نزدیک امام بود و حتی در پرواز تاریخی 12 بهمن 57 به همراه امام از پاریس به تهران آمد...
درباره دلیل رسیدن موسوی و کروبی به این سرنوشت شوم هم البته قضاوت بسیار مشکل است و باید زمان بگذرد و روشن شود که چرا این دو نفر که زمانی خدماتی به انقلاب کرده بودند، امروز به ننگ و ذلت همدستی با مریم رجوی و خوش خدمتی برای اسرائیل تن داده‌اند...
به همین دلیل هم همیشه باید دعا کنیم خدا آخر و عاقبت ما را ختم به خیر فرماید.
